De dag voor ik vertrok vanuit Albbruck naar Zürich, waar ik een bezoekje zou brengen aan de studentenstad van mijn neven, leed een gesprek ons naar het feit dat de afstand Albbruck – Zürich eigenlijk niet zo groot was en wel te overbruggen viel al wandelend of fietsend. Bleek dat één van mijn neven nog een fiets kon gebruiken in 't stad, wat ons tot de conclusie bracht dat ik met de fiets van Albbruck naar Zürich zou gaan. Met mijn zware rugzak zou dit evenwel niet lukken, dus nam Jonas mijn rugzak mee op de trein, en nam ik een kleinere zak mee met zijn gerief.

Nadat ik mijn fietsroute al had uitgestippeld, belde een vriend, en fervent fietser, van mijn tante en nonkel om te zeggen dat hij een stuk zou meefietsen om mij langs de mooie wegen te leiden. Jürgen leidde mij via mooie fietspaden langs het water en door de kleine dorpjes naar Zürich. De zon scheen maar het was niet te warm, ideaal, behalve dat we voortdurend tegen de wind in moesten fietsen, maar dat maakte de euforie bij het toekomen enkel maar groter. Jürgen fietste uiteindelijk de hele tocht mee tot boven op de Hönggerberg in Zürich. Van daar was het voor mij enkel nog bergaf tot het kot van Jonas. Jürgen moest nog de hele weg terug, waarschijnlijk een makkie voor iemand die +4000km per jaar fietst.

Toegekomen in Zürich op de Hönggerberg met een uitzicht over de Zürichsee.